| Notes |
- Fekk husmannsfeste på plassen Styvestræet i 1897.
Kom til Styvestræet allerede 1896.
- Historia om "Styvestræet", frå 1835 til 1997
Styvestræet vart truleg teken opp som plass kring 1835 og har frå den tid delvis høyrt til hovedbruket. Plassen vart dels dreven under hovedbruket, og dels var den bortbygsla. I tida 1892 - 1897 var plassen dyrka av Berge G. Styve, som på den tid eigde, og dreiv hovedbruket.
I denne perioden, sette Berge opp ein steinflor med løe, rett nedanfor våningshuset. Floren vart nytta til å binda inn beista når dei gjekk i vår- og haustbeite kring plassen. Berge skriv sjølv: "Paa denne maaten fekk eg samla gjødning paa ein særs lettvint maate." På vinteren vart det tilkøyrt den turvande naturgjødning frå hovedbruket, berre ein drøy kilometer unna.
Bror til Berge, Jørgen Gullakson Styve, dreiv på den tid garden Hylderås, saman med svigerfar sin. Då denne gården vart seld, vart Jørgen utan bustad. Han ba då bror sin om å få bygsla "Styvestræet". Mot kr. 1.000,- fekk Jørgen og kona bygsla "Træet" på livstid. I tillegg måtte Jørgen utføra eitt dagsverk i året på hovudgarden.
Den vesle plassen var truleg ikkje stor nok for Jørgen å kunna brødfø seg på, med krøter og slått. Han starta difor tidleg opp med produksjon av pølser. Til dette satte han opp eit slaktehus nord-vest for våningshuset, og bygde på våningshuset der han laga seg rom for avskjær. Også røykehus vart satt opp til røyking av pølsene.
Til pølseproduksjonen nytta Jørgen geiter, som han kjøpte for slakting. I følge eit brev frå Berge til Evanger Jordstyre datert 7.juni 1929, slakta Jørgen mellom 700 og 1000 geiter kvart år.
Jørgen fekk og satt opp ein løypestreng frå plassen og ned på vegen ved utløpet til Teigdalselva, for lettare å kunne frakta råvarer til plassen og ferdige varer frå plassen.
I 1925 satte Jørgen opp ein større flor med låve sør-aust for våningshuset. Floren står på garden framleis.
Floren med låve som Berge satte opp i tida 1892 - 97, vart ikke vedlikeholdt av Jørgen, i fylgje broren Berge. Denne forfalt raskt, og vart til slutt bygd om til grisehus. I dag er det berre steinfloren som er att av floren/låven, og bygget er gjort om til vedahus. (i 1992)
Jørgen gjorde det godt med fabrikken sin, og vart velståande til husmann å vera. Men bror hans var slettes ikkje nøgd med at Jørgen tok seg slik til rette. Då Jørgen rundt 1929 søkte Evanger Jordstyre samt Jordbruksdepartementet om å få "oreigning" av "Styvestræet", fekk Berge nok. Han skreiv brev til Evanger Jordstyre der han peikar på alle brot mot kontrakta Jørgen var skyld i. Dette gjekk på ulovleg oppsatte hus/bygningar, ulovleg hogst i hovedbruket sine skogteigar til drift av pølseproduksjonen, ulovleg oppsatt løypestreng, og forsømt vedlikehald av steinfloren med låve m.m.
Trass i alle brudd på kontrakta, var det fyrst og fremst det at hovedbruket allereie var i minste laget til å kunna driva økonomisk, som vart nytta som hovudargument av Berge. Søknaden frå Jørgen om "oreigning", eller tvungen avståelse av plassen, vart av Landbruksdepartementet avslått ved kongelig resolusjon av 13. November 1931. I grunngjevinga som fylgde den 22. Mars 1932 står det å lesa:
"Departementet skal bemerke at betingelsene for å kreve tvungen avståelse efter jordlovens §49 - 51 er tilstede, idet plassen har vært brukt som husmannsplass av søkeren i over 30 år. Man finner imidlertid at der foreligger særlig sterke grunner som taler mot tvungen avståelse, og kan derfor ikke anbefale av der meddeles samtykke til sådan. Man finner i så henseende å måtte legge avgjørende vekt på at hovedbruket har lite dyrket jord og små utviklingsmuligheter, dertil knapp havnegang og som det synes ikke mer skog enn til eget bruk. På den annen side er jordbruket ikke søkerens hovederhverv og det må antas at han har nedlagt lite arbeid i plassens opdyrking"
Etter denne striden mellom Jørgen og Berge, forblir plassen "Styvestræet" under hovedbruket.
På garden voks det opp 8 born; Marta (1892), Gulleik (1893), Ivar (1896), Anna (1898), Nelly (1901), Berge (1904), Maria (1907) og Anne Marie (1911).
Marta, Berge, Nelly og Maria vart buande på garden etter at foreldra døydde. Ingen av dei gifta seg eller fekk born.
Anne Marie døydde under fødselen, eller kort tid etter.
Anna vart bortgift til garden Rykke på Voss, og fekk tre born. Under 2. verdskrig vart garden bomba, og alle omkom.
Ivar gifta seg i 1930 med Maria Nilsdatter Øvsthus, og busette seg i Solviki på Evanger. Dei fekk ei dotter, Elisabeth Styve.
Gulleik gifta seg i 1924 med Lisbeth Johannesdatter Ekse, og busette seg som skomakar i Solviki på Evanger. Dei fekk 5 born; Jørgen, Johannes, Einar, Arne og Gerd.
Etter at Jørgen døydde i 1955, tok sonen Berge J. Styve saman med systrene sine, over drifta ved garden.
Garden vart verande under hovedbruket fram til 26. juli 1958. Då vart plassen "Styvestræet", saman med ein skogteig, utskild frå hovedbruket, no eigd av Brynjulf B. Styve, nevø av Jørgen. I fylgje Skyldskifte dokumentet fekk dei fråskilde luter bruksnamnet "Styvestreet", ikkje "Styvestræet" som plassen før vart kalla.
Den 2. August same året fekk Berge J. Styve skøyte på den fråskilde plassen. Brynjulv B. Styve førehaldt seg forkjøpsrett i 15 år.
Året etter, i 1959, døydde Elisabeth.
Martha, Berge, Nelly og Maria dreiv garden til Berge døydde i 1960. Kring 1962 flytta Marta, Nelly og Maria ned til Evanger, der dei bygde seg hus. I tida fram mot 1970 vart plassen leigd bort dei fyrste par åra, men stod sidan tom. I 1971 tok Arne Styve til å nytta plassen som "hobbybruk", og i 1973 kjøpte han plassen. Nelly og Maria hadde då nokre sauer som gjekk på sumarbeite på plassen. Dette heldt dei på med endå nokre år, før det vart for strevsamt å gå frå Evanger til "Træet" kvar dag for å sleppa sauene ut og inn.
Sidan 1973 har Arne og kona Ada nytta plassen som eit "hobbybruk", og dyrka bær, grønsaker og poteter til eige bruk.
|
Our Family History (Mehl and Styve)
1865 - 1955 (89 years)
[1] 
